لباس پلیس چه ویژگی هایی دارد؟

مزایای خرید لباس یگان ویژه نیروی انتظامی

این تغییرات گاه به دلیل محیطی که این نیروها معمولا در آن خدمت می‌کنند و گاه به دلیل پیشینه‌ی تاریخی رخ می‌دهد. برای درک بهتر این موضوع می‌توان به لباس ۴ تا از مشهورترین نیروهای ویژه‌ی پلیس در جهان اشاره کرد. نیروهای GSG 9 der Bundespolizei آلمان، نیروهای ویژه کشور اندونزی یا Brimob، S. W. A. T ایالات متحده و نیروی ویژه پلیس خلق چین اشاره کرد.

نیروی ضدتروریستی GSG آلمان لباس سراسر زیتونی و نیروهای ویژه‌ی اندونزی لباس خاکی بر تن می‌کنند. در حالی که دو نیروی امریکایی و چینی البسه یکدست مشکی دارند. البته این یگان‌ها تنها نیروهای ویژه پلیس این کشورها نیستند؛ بلکه شهرتشان را مدیون موفقیت‌های پی‌ در پی خود در مقایسه با دیگر نیروهای کشور خود می‌باشند.

در ایران نیز معمولا منظور از لباس یگان ویژه نیروی انتظامی، لباس نیروهای نوپو است. به همین علت در این یادداشت وقتی صحبت از لباس یگان ویژه نیروی انتظامی می‌کنیم، منظورمان تنها نیروها ویژه پاسدار ولایت (یا پاد-وحشت) نیست. بلکه به تمامی البسه یگان ویژه نیروی انتظامی نظر داریم.

برای خرید لباس پلیس نیروی انتظامی ویژه کودکان می توانید به سایت فروشگاه میلی جون مراجعه نمایید.

لباس یگان ویژه نیروی انتظامی چطور انتخاب شده است؟

آن چه که واضح است، این است که لباس یگان ویژه نیروی انتظامی مانند هر موضوع دیگری دارای پیشینه‌ای در داخل و خارج از کشور است. اولین لباس‌های نیروی پلیس، در انگلستان معرفی شد. تا پیش از آن، برقراری نظم در شهرها به عهده‌ی نیروی زمینی ارتش سلطنتی با یونیفرم شلوار سفید و کت قرمز بود. هدف از این کار، ایجاد تفاوت میان این دو نیرو و تأکید بر جداسازی آن‌ها بود.

طی اسل‌های طولانی از ۱۸۲۵ تا نیمه قرن نخست قرن بیستم، لباس پلیس مشابه با لباس نیروهای نظامی بود. اما در این قرن، اهمیت بهبود چهره‌ی پلیس در اذهان عمومی، لزوم اعتمادسازی و تألیف قلوب میان مردم و پلیس مطرح گردید. به همین دلیل کم کمک لباس‌ها شروع به تغییر کردند. مهمترین هدفی که طراحان نسل جدید لباس دنبال می‌کردند، القای حس امنیت و اقتدار در یونیفرم نیروها بود.

لباس نیروی انتظامی در ایران

در ایران نیز کم و بیش پیشینه‌ی مشابهی دارد. پیش از این در ایران، والی هر شهر به کمک یک قاضی‌القضات و رئیس نیروهای برقراری نظم (مشهور به داروغه) و سربازان وی (گزمه یا شرطه)، نظم را در شهر برقرار می‌کرد. تعین لباس متحدالشکل تنها بسته به نظر ایشان بود و دستورالعمل خاصی را دنبال نمی‌کرد. نخستین نیروی پلیس در ایران را سوئدی‌ها در دوره پهلوی اول تشکیل دادند. به همین علت، لباس پلیس (یا شهربانی) در آن دوره، آبی رنگ و مشابه با پلیس سوئد بود.

در طول دهه‌های بعدی، همگام با تغییرات جهانی، البسه باز هم تغییر کردند. اما بزرگترین تغییر، با وقوع انقلاب رخ داد. در این دوره، واضحا نباید نشانی از رژیم پیشین در نهادهای رسمی باقی می‌ماند. علاوه بر آن با ادغام نیروهای شهربانی، ژاندارمری و کمیته در یکدیگر، این نیاز وجود داشت تا لباس متحدالشکلی برای همه‌ی نیروها تعریف شود.

چرا لباس یگان ویژه با دیگر نیروها متفاوت است؟

اما چرا لباس یگان ویژه نیروی انتظامی متفاوت است؟ برای پاسخ به این سؤال باید ابتدا درباره‌ی مفهومی به نام تاکتیکال صحبت کنیم. همان طور که می‌دانید، نیروهای یگان‌های ویژه یا تاکتیکال، باید در شرایطی دشوارتر از دیگر نیروها به انجام وظیفه بپردازند. به همین دلیل البسه‌ی ایشان باید بیش از دیگر نیروها برای انجام وظایف بهینه گردد. همچنین، گاه در البسه‌ی این نیروها باید جا برای قرارگیری تجهیزات خاصی نیز فراهم شود.

انواع لباس نیروی انتظامی

گفتیم که نیروی انتظامی دارای نیروها و یگانهای ویژه متفاوتی است. علاوه بر نوپو (که یک واحد ویژه زیر نظر یگان امیرالمؤمنین است)، نیروی انتظامی نیروهای ویژه‌ی دیگری را هم در اختیار دارد. از جمله البسه‌ای که این نیروها از آن استفاده می‌کنند، باید به این موارد اشاره کرد. اگر به دنبال خرید لباس پلیس راهنمایی و رانندگی برای کودکان خود هستید می توانید آنرا به صورت حضوری از فروشگاه میلی جون خریداری نمایید.

لباس سوسکی یگان ویژه

لباس موسوم به سوسکی یگان ویژه نیروی انتظامی، لباسی زرهی است که در نیروهای ضدشورش و اغتشاش استفاده می‌گردد. در واقع گاهی از این نام، برای اشاره به زره محافظ نیروها استفاده می‌شود.

لباس تاکتیکال یگان ویژه نیروی انتظامی

لباس عملیاتی یگان ویژه نیروی انتظامی یا تاکتیکال، معمولا به رنگ مشکی می‌باشد. البته ممکن است بنا به میدان عملیات از البسه‌ی دیگری نیز استفاده شود. به عنوان مثال، فرماندهان و افسران ارشد این نیرو در سال‌های اخیر، به کرات در حال استفاده از یونیفرم‌های چریکی با استتار دیجیتالی دیده شده‌اند.

لباس جدید یگان ویژه نیروی انتظامی ناجا

در سال‌های اخیر زمزمه‌هایی از تغییر لباس یگان ویژه نیروی انتظامی به گوش می‌رسد. در حال حاضر پیشنهاداتی مبنی بر استفاده از البسه‌ی خاکی یا خاکستری پدر منابع خبری به گوش می‌رسد. با این وجود تا زمان نگارش این یادداشت چنین موضوعی رسمیت نیافته است.

خرید لباس یگان ویژه ناجا

در سال‌ها اخیر، بسیاری به استفاده از البسه‌ی تاکتیکال نظامی علاقه نشان داده‌اند. این امر جای تعجب هم ندارد. زیرا این البسه علاوه بر مقاومت از ظاهر شایسته و مطلوبی نیز برخوردارند. اگر قصد خرید لباس یگان ویژه نیروی انتظامی را دارید بهتر است به فروشگاه‌های معتبر و شناخته شده مراجعه کنید. زیرا بهترین جنس‌های پارچه را تنها در معتبرترین فروشگاه‌ها خواهید یافت.

خرید لباس یگان ویژه نیروی انتظامی برای کودکان

کودکان از همان سنین اولیه، به البسه و تجهیزات پلیس علاقه نشان می‌دهند. والدین نیز معمولا نسبت به این قضیه با روی باز برخورد کرده و این اسباب‌بازی‌ها را برای پسران خود تهیه می‌کنند. معمولا لباس پلیس برای کودکان از نوع یکسره (یا بویلرسوت) است.

مرکز پخش و تولیدی لباس یگان ویژه نیروی انتظامی

میلی جون این افتخار را دارد که با سابقه‌ای بیش ا پانزده سال در امر تولید و پخش انواع البسه‌ی کار و نظامی، برای عرضه و فروش لباس یگان ویژه نیروی انتظامی نیز در خدمت هم‌میهنان گرامی باشد. با مراجعه به قسمت محصولات فروشگاه اینترنتی میلی جون می‌توانید انواع البسه نظامی موجود را انتخاب کرده، و سفارش دهید.

استفاده از لباس‌های شبرنگ

ایمنی نیروی کار همواره یکی از دغدغده‌های سازمان‌های مختلف بوده است و در بسیاری از موارد، نحوه‌ی پوشش افراد نقش مهمی در حفاظت از پرسنل دارد که معمولا از لباس‌ های شبرنگ استفاده میکنند.
آنش‌نشان‌ها به لباس‌های حفاظتی ویژه‌ای مجهزند؛ ورزشکاران نیز در طول مسابقات از لباس‌های تنفسی باکیفیت استفاده می‌کنند؛
برای شرایط سخت آب‌وهوایی نیز لباس‌های مخصوص طراحی می‌شود.
ایمنی شخصی با استفاده از پوشاک مخصوص موضوع جدیدی نیست اما اتفاق جدیدی که در این عرصه در حال رخ دادن است،
ارائه‌ی تعریف مجددی از لوکس بودن است که پارچه‌های مدرن آن را ارائه می‌دهند.
معیارهای ایمنی فقط به کسانی کارهای پرخطر انجام می‌دهند محدود نمی‌شود؛
افراد باید مطمئن شوند که برای انجام کارهای معمولی هم لباس‌های مناسبی به تن کرده‌اند.

لباس‌های شبرنگ، بخش جدایی‌ناپذیر برخی از مشاغل هستند.
با توجه به درخشندگی این لباس‌ها در شب، کسانی که آنها را می‌پوشند به راحتی در تاریکی قابل رویت‌اند.
ایده‌ی لباس‌های شبرنگ بر اساس این حقیقت است که بعضی از رنگ‌ها (در همراهی با یک پس‌زمینه‌ی مات) به راحتی نور را بازتاب می‌دهند.
زمانی که نور اتومبیل‌های در حال عبور به این لباس‌ها برخورد می‌کند، به راحتی نور را بازتاب می‌دهند و به راننده‌ی اتومبیل هشدار می‌دهند که فردی در کنار خیابان است.

تاریخچه لباس های شبرنگ

استفاده‌ی آزمایشی از لباس‌های شبرنگ در سال 1964 و در راه‌آهن بریتانیا آغاز شد؛
این کاپشن‌ها بعداً در حوزه‌های دیگر هم مورد استفاده قرار گرفتند.
دیدگاه‌های راهوران قطار در مورد تأثیر این کاپشن‌ها جمع‌آوری شد.
در سال 1965 و بعد از چند دوره‌ی آزمایشی، این لباس برای مهندسان و سایر کارگرانی که در خطوط قطار برقی مشغول بودند مورد استفاده قرار گرفت.
به خاطر سرعت بالاتری که قطارهای برقی داشتند، تصور می‌شد که اهمیت استفاده از این لباس‌ها در این حوزه بیشتر باشد.
مدل اول شبیه به یک جلیقه بود که در شرایط آب‌وهوایی عادی از نیم‌مایلی قابل رویت بود.
از آن به بعد، ویژگی‌های این لباس‌ها پیشرفت‌های قابل توجهی داشت و اکنون تأثیرگذاری بیشتر،
ظاهری شیک‌تر و عملکردی ایمن‌تر دارند و حتی قابلیت ضدآب و ضدحریق بودن هم به آنها اضافه شده است.

رشد استفاده از لباس‌ های شبرنگ

اکثر متخصصان اتفاق نظر دارند که صنعت لباس‌های ایمنی که در آن از پارچه‌های شبرنگ استفاده می‌شود، به طور متوسط هر سال 6 درصد رشد را تجربه کرده است.
برخی از کسب‌وکارهایی که به طور تخصصی در این زمینه فعالیت داشته‌اند، حتی رشد سالیانه 30 درصد را نیز احساس کرده‌اند.
برخی از کشورها، مانند انگلستان، گزارش داده‌اند که فروش لباس‌های شبرنگ 22% در سال 2009 و 26% در سال 2010 رشد داشته است.
در سطح جهان نیز، فروش لباس‌های شبرنگ افزایش داشته زیرا تعداد پرسنل امنیتی، آتش‌نشان‌ها و حتی جاگرها (jogger) زیاد شده است.
فارغ از آنهایی که به دلیل نوع شغل خود از این لباس‌ها استفاده می‌کنند، توصیه می‌شود که موتورسواران، جاگرها و دوچرخه‌سوران هم لباس‌های شبرنگ به تن کنند.
یکی از پژوهش‌هایی انجام شده در نیوزیلند نشان می‌دهد که اگر موتورسوران از لباس شبرنگ استفاده کنند، تا 33% از احتمال تصادف آنها کاسته می‌شود.
یکی دیگر از گزارش‌ها نیز به این امر اشاره می‌کند که از بین موتورسوارانی که تصادف کرده‌اند،
تعداد بسیار پایینی لباس‌های شبرنگ پوشیده بودند.
خطری که دوچرخه‌سواران با آن مواجهند مانند همان خطری است که موتورسواران را تهدید می‌کند
فقط با این تفاوت که دوچرخه‌سواران معمولاً سرعت پایینی دارند و از لباس‌های محافظتی کمتری استفاده می‌کنند.
در مطالعه‌ای که پژوهشگران انگلستانی در سال 2009 انجام دادند، تقریباً تمامی دوچرخه‌سواران و موتورسواران
بر این عقیده بودند که لباس‌های شبرنگ موجب افزایش قابلیت دید آنها در شب می‌شود.
همچنین، تقریباً همه‌ی رانندگان موافق بودند که دوچرخه‌سواران باید در محیط‌های کم‌نور از لباس‌های شبرنگ استفاده کنند.

ساختار لباس‌ های شبرنگ

بخش شبرنگ نیز از پارچه ساخته شده اما چیزی که این پارچه را منحصربه‌فرد می‌کند، این است که توسط میلیون‌ها ذره‌ی میکروسکوپی شیشه‌ای پوشش داده شده است.
هر یک از این ذرات مانند یک آینه‌ی استوانه‌ای عمل می‌کند و نور را از هر طرفی که به آن بتابد بازتاب می‌دهد.
این ذرات به تنهایی کاری از پیش نمی‌برند اما زمانی که میلیون‌ها عدد از آنها کنار هم قرار گیرند، پارچه‌ی مفید موردنظر ساخته می‌شود.
سطح این نوع پارچه‌ها به نسبت سخت و خشن است.
این شیشه‌ها یا آینه‌های ریز طوری در پارچه ادغام می‌شوند که نور را در تمامی جهت‌ها انعکاس دهند.
پس زمانی که نور خودرو به این پارچه می‌خورد، نور به سمت راننده بازتاب پیدا می‌کند.
از آنجایی که این سطح بازتاب‌دهنده‌ی نور کمی سخت و خشن است، بخشی از انعکاس را از دست خواهد داد اما اکثر اشعه‌های نور را به سمت راننده منعکس می‌کند.
فرض کنید فردی که لباس شبرنگ را پوشیده در 200 متری خودرو باشد، در این حالت، نور 400 متر
مسافت را طی می‌کند زیرا 200 متر تا شبرنگ می‌رود و 200 متر را هم برمی‌گردد تا به چشمان راننده برسد.
تولیدکنندگان پوشاک اکنون از برندهای خاصی از پارچه‌های شبرنگ استفاده می‌کنند که ایمنی و قابلیت دید را
در شرایط کم‌نوری مانند برف، مه و تاریکی شب بالا می‌برد.
برخی از تولیدکنندگان الیاف بازتاب‌دهنده را به صورت پارچه‌های نرم و راحت می‌بافند، درحالیکه برخی دیگر
از پوششی روی پارچه استفاده می‌کنند که دارای میلیون‌ها ذره‌ی ریز متالیک است.
هر دوی این روش‌ها موجب تولید لباس‌هایی می‌شوند که هم برای ورزش (مانند دوچرخه‌سواری) ایده‌آل هستند و هم برای کار (مانند پلیس).

لباس‌های شبرنگ در عصر حاضر

امروزه، پارچه‌های شبرنگ دارای ویژگی‌های متنوعی‌اند از جمله نرمی، قابلیت تنفس، مقاومت در برابر باد و آب، راحتی و جذابیت، استقامت بالا و راحتی در دوخت.
لباس‌های شبرنگ شامل کاپشن، کمربند، پیراهن، شلوار و غیره می‌شود.
این لباس‌ها در طول روز کاملاً عادی هستند و در شب می‌درخشند.
معمولاً از رنگ‌های قرمز، زرد، آبی، سفید، سبز و نارنجی در شب‌رنگ‌ها استفاده می‌شود.
افزایش استفاده از لباس‌های شبرنگ نشان‌دهنده‌ی این حقیقت است که صنعت پوشاک در هزاره‌ی سوم
پیشرفت داشته و بر نحوه‌ی جابجایی و کار مردم نیز تأثیرگذار بوده است.
پوشیدن و استفاده از لباس‌های شبرنگ یکی از روش‌های ساده و کم‌خرج برای ایمن ماندن در شب است.
پارچه‌های شبرنگ یکی از گنجینه‌های صنعت نساجی است که موفقیت‌های بزرگی را در زمینه‌ی مسائل ایمنی بدست آورده است.

لباس‌هایی پس از ٢٢٠ سال

از وقتی آقامحمدخان قاجار، «قاسم‌خان دولو» را به «قلعه‌بانی» تهران گمارد تاکنون بیش از ۲۲۰ سال سپری شده است تا اینک که سیستم اجرای نظم و امنیت ما در قالب پلیس تحت عنوان «نیروی انتظامی» درآمده است.

در این دو سده لباس قلعه‌بانان و ماموران نظمیه تغییرات بسیاری به خود دید کما اینکه مردم ایران نیز دستخوش تغییرات بسیار شد. از وقتی که «داروغه»ها جای خود را به سیستم و تشکیلات منسجم‌تری دادند تا زمانی که ارتش و پلیس مدرن در ایران شکل بگیرد اتفاقات زیادی پشت سرگذاشته‌ شد. پس از دستور آقامحمدخان به «قاسم‌خان دولو» که با ۱۰۰ تفنگچی قلعه‌بانی تهران را شکل داد در زمان «محمدتقی‌خان» امیرکبیر وضعیت برقرار امنیت شهرها سامان بیشتری یافت.

اما نقطه عطف روند شکل‌گیری نظمیه به سفر دوم ناصرالدین‌شاه به اروپا مربوط است. او از پادشاه اتریش خواست تا مستشاری برای شکل‌گیری پلیس مدرن در ایران بفرستد. ۱۶ذیقعده ۱۲۹۵ با نصب نخستین تابلو نظمیه در تهران شکل برقراری امنیت در شهر هم تفاوت یافت و یک ایتالیایی‌زاده ناپل به نام «کنت‌مونت‌فر» برای تشکیل و آموزش ماموران نظمیه در تهران مستقر شد.

نظمیه دوره مشروطه را هم پشت سرگذاشت تا در سال ۱۲۹۱ هجری شمسی این‌بار مستشاران سوئدی برای ساماندهی پلیس به تهران آمدند. با روی کار آمدن رضاخان او در سال ۱۳۰۲ هجری شمسی مستشاران سوئدی را برکنار کرد و سرهنگ «محمددرگاهی» را به فرماندهی نظمیه گمارد.

با تغییرات رضاخانی شکل نظمیه نیز به شهربانی و ژاندامری تغییر یافت و رفته‌رفته رنگ و لباس متحدالشکل هم در آن برجسته‌شد.

بازی با رنگ‌ها

همه تصاویری که از کشف رضاخانی در داریم مامورانی با لباس فیروزه‌ای است که باتوم هم به دست داشتند. پس از آن رفته‌رفته لباس پلیس که ماموران شهربانی باشد به آبی آسمانی و سورمه‌ای تغییر یافت. رنگ خودروهای پلیس نیز با مشکی و سفید و سورمه‌ای و سفید متمایز می‌شد.

رنگ لباس و خودروی ماموران ژاندارمری نیز تابعی از لباس ارتش بود که به رنگ خاکی معروف است. با پیروزی اسلامی و شکل‌گیری کمیته‌های انقلاب‌اسلامی سه نیروی نظم‌بخش یا انتظامی در کشور داشتیم؛ شهربانی، کمیته و ژاندارمری. پس از تصویب تشکیل نیروی انتظامی در سال ۱۳۷۰ شاهد یکپارچگی این نیروها و یکرنگ شدن لباس آنها در قالب سبز تیره بودیم.

رنگ سبزتیره رنگ سازمانی نیروهای کمیته و انقلاب اسلامی بود. رفته‌رفته مشکلاتی هم این یکپارچگی و یکرنگی ایجاد کرد. ازجمله رنگ لباس ماموران راهنمایی و رانندگی که ماموریت متفاوتی با ماموران کلانتری و مرزبانی داشتند. همین موضوع سبب شد تا با تصمیم مقام معظم رهبری در تغییر فرمانده نیروی انتظامی و ایجاد تحول در آن در سال ۱۳۷۸ بستر تغییرات ظاهری نیز فراهم شود.

در سال ۱۳۸۰ پس از حدود ۱۰ سال لباس پلیس راهنمایی و رانندگی به سفید و سورمه‌ای تغییر یافت. با شکل‌گیری پلیس‌های تخصصی رنگ‌های دیگری هم به پلیس اضافه شد. از جمله رنگ لباس ماموران یگان ویژه بود که لباسی کاملا مشکی به تن داشتند. سرهنگ کیامهر نیز معتقد است که مهم‌ترین ویژگی لباس ماموران پلیس منظم و شکیل بودن آن است و به جز در مواردی که نیاز به نمایاندن اقتدار و خاص هست نباید از رنگ مشکی استفاده کرد.

«محمد پوراقدم» سرهنگ بازنشسته پلیس نیز می‌گوید: با توجه به اینکه پلیس فقط یک ماموریت ندارد باید به تناسب ماموریت‌های آن در لباس‌ها هم توجه کرد.

با ورود بنزهای الگانس کمی از تیرگی رنگ سبز نیز کاسته‌شد تا این شعار هم در خاطره‌ها بماند: «نیروی انتظامی سبز تو هم قشنگه.»

پس از این لباس ماموران مرزبانی نیروی انتظامی هم شکل جدیدی یافت و ترکیبی از مدل پلنگی با بن‌مایه خاکی‌رنگ شد. در سال ۱۳۹۲ نیز تلاش شد کلاه پلیس راهنمایی و رانندگی بازطراحی شود و از رنگ سفید استفاده شود. چیزی که برخی کارشناسان معتقدند در نگاه مردم هیچ نمود و تمایزی ایجاد نکرده است.

 سورمه‌ای و خاکی مناسب‌تر است

«محمد پوراقدم» سرهنگ بازنشسته پلیس، به «اعتماد» می‌گوید: ما در مقطعی به سبب مسوولیتی که در نیروی انتظامی داشتیم روی رنگ‌ها و اینکه هر رنگ نماد چه پیامی در لباس ماموران و کارکنان پلیس است کار کردیم. به ویژه روی ۴ رنگ سبز، سفید، سیاه و آبی بررسی کردیم.

اصرار ما هم بر دو رنگ خاکی (قهوه‌ای روشن که به خاکستری می‌زند) و سورمه‌ای بود با این استدلال که ماموران ما در خارج از شهرها به ویژه در مرزها از این لباس که به رنگ نیروهای نظامی شبیه‌ است استفاده کنند و در شهرها هم از رنگ سورمه‌ای که رنگ اقتدار است استفاده شود. این بازنشسته پلیس کشور می‌افزاید: الان هم پیشنهاد ما پابرجاست و هنوز سوابق آن در سازمان عقیدنی، سیاسی ناجا موجود است که برهمین اساس رنگ «سورمه‌ای» برای داخل شهرها و «خاکی یا خاکستری» را برای بیرون از شهرها پیشنهاد می‌کنیم.

پوراقدم‌ همچنین توضیح می‌دهد: رنگ، جنس پارچه و نوع و مدل دوخت لباس پلیس در عین حال که باید متحدالشکل باشد معرف و نماد انتظام یک کشور است. مردم با خود می‌گویند وقتی هنوز این لباس متحدالشکل یا منظم نیست چگونه می‌خواهند در کارشان منظم باشند یا نظم را برقرار کنند.

او می‌گوید: ما تاکید کردیم که لباس ماموران به ویژه ماموران راهنمایی و رانندگی نباید تیره باشد چرا که در حین رانندگی زوایای بی‌روحی وجود دارد که اگر رنگ لباس عابر یا مامور تیره باشد موجب بسیاری تصادفات رانندگی به سبب عدم دید کافی و ندیدن رنگ مشکی می‌شود.

پوراقدم به مواجهه موثر شهروندان و توریست‌ها با پلیس اشاره می‌کند و می‌گوید: وقتی یک توریست وارد کشور می‌شود نخستین ایرانیانی را که می‌بیند ماموران پلیس هستند که گذرنامه آنها را چک می‌کند. به جز این در شهر و مناطق مختلف این ماموران پلیس هستند که با آنها سر و کار داریم و با آنها مواجه می‌شویم. نظامیان در پادگان‌ها هستند و کمتر مردم با آنها سروکار دارند. بنابراین هرچه لباس پلیس شیک‌تر و زیبا‌تر باشد ضریب نفوذ آن بیشتر خواهد شد.

لباس شخصیت را هم تقویت می‌کند

شما هم حتما مامور پلیسی را به خاطر دارید که با دیگر پلیس‌ها تفاوت داشته است. شاید هم به سبب آراستگی و اتوکشیدگی لباس‌هایش بوده یا شاید به سبب رفتارش. آن افسرموتورسوار راهنمایی و رانندگی تهران که در جردن دیده بودیم هم به سبب استایل و آراستگی‌اش متمایز شده بود. سرهنگ بازنشسته پوراقدم هم این نظر را تایید می‌کند و می‌گوید: نوع و مدل لباس صد در صد بر شخصیت کاری ماموران هم تاثیر می‌گذارد.

وقتی لباس خوش‌دوخت باشد در عین آنکه مامور باید در آن احساس راحتی برای انجام وظیفه بهتر داشته باشد به مامور حس آنکادر بودن می‌دهد. من بارها جلوی آینه می‌ایستادم و خودم را در لباس برانداز می‌کردم. درجه‌هایم و مدل ایستادن آن روی پاگون لباسم را کنترل می‌کردم. این خود احترام به همراه داشت؛ احترام به لباس و کار ایجاد می‌کرد.