از کتابخوانی ضعیف گرفته تا انتقاد از سیستم آموزش و پرورش

شاعر و نویسنده ادبیات کودکان در گفت و گو با دانا نیوز ، درباره وضعیت ادبیات و كتابهای كودكان در سال گذشته اظهار داشت: “در كشور ما ، اطلاعات خوب نیستند ؛ ما در مورد تولید ، مصرف كتاب و بازخورد كتابهای خود اطلاعات دقیقی نداریم.” رسانه ها به طور رسمی کار می کنند ، و ما واقعاً نمی دانیم استقبال از کودکان بر روی یک کتاب و ارتباط خانواده ها با کتاب چگونه است. ما فقط از چند ناشر کتاب می دانیم که نشان می دهد همه ساله همه چیز بدتر می شود ، و همه شعارهای خالی ، جشنواره ها ، کلوپ های کتاب که مردم در خود جای خود را می گیرند وارد سوراخ خالی می شوند!

وی گفت: “وضعیت ما به هیچ وجه خوب نیست.” – مشکلات ما اساسی است. حتی اکنون نیز در شرایط تاجگذاری ، انتشار یک مقاله کاغذی به سرنوشت ناشناخته ای رسیده است! و فقط در فضای مجازی سعی در یافتن راه هایی دارند و با کمک این اینترنت که در اختیار ماست ، مشخص است که به راحتی به جایی نمی رویم. مشخص است که سالهاست که در فعالیتهای فرهنگی هستیم و در این بن بستها بیهوده تلاش می کنیم ، مسیر رشد و شکوفایی بسته است. ادبیات ، کتاب و کتابخوانی کودکان نیز در این دسته قرار گرفتند. امیدوارم که بعد از مرگ تاج ، به معرض نمایش بگذاریم. سوار شدن شتر خم نمی شود. جامعه ما نیاز به تغییر اساسی دارد. اگر کتاب سازی و کتابخوانی به مسیر رشد و بهزیستی برگردد ، باید تمام روش های ناکارآمد مورد استفاده در این زمینه را برای ده ها سال کنار گذاشت ، در تولید رفاه فرهنگی آزادانه رقابت کرد و انتخاب کرد. تولید کننده و مصرف کننده محترم باشید. پویایی تنها با چنین مکانیسمی حاصل می شود ، در غیر این صورت با انتقال فعالیت های فرهنگی و هنری از طریق عوامل دولتی و شبه دولتی هیچ کاری نخواهیم کرد.

وی گفت: دولت همچنین درگیر اختلافات ، عدم بودجه و تحریم های اقتصادی و سایر مشکلات موثر در اقتصاد کشور شده است. او نمی تواند کاری انجام دهد ، و او نمی تواند بهتر انجام دهد.

شعبانی افزود: البته نکته این نیست که نویسندگان و فعالان نسبت به این مناطق بی تفاوت هستند ، ایده های خوبی دارند و اگر شرایط مناسب ایجاد شود ، می توانند در همه زمینه های ادبیات ، هنر و آموزش آثار خوبی و خلاقانه ایجاد کنند ، اما آنها همچنین در این ” اعتیاد گیر کرده است. از طرف دیگر ، افرادی که کتاب می خوانند و برای آنها کتاب چاپ می شود ، چنان مشغول زندگی روزمره خود هستند که گویا نگاه خود را به کتاب می اندازند و آن را سردرد می کنند و فرصتی برای خواندن کتاب ندارند. با این رویکرد مشخص است که درصد بچه های کتاب چقدر خواهد بود!

نویسنده مجموعه های “قصه های عامیانه” و “قصه های شیرین از شاهنامه” بعدا اظهار داشت که نگرانی خانواده ها این است که بچه ها درس های خود را بخوانند تا در آینده اگر در سیستم آموزشی ما به گونه ای باشد که بتوانند به کارهای خوب و موقعیتی دست یابند. . همه فراهم نمی کنند. به نظر می رسد سیستم آموزشی ما اصلاً دانش آموزان را به عنوان دانشجو قبول نمی کند ، گویی گروهی را اسیر می کنند و از آنها خواسته اند که آنها را به افراد خاصی تبدیل کنند! در نتیجه کودکانی که خواسته ها و ترجیحات آنها در سیستم آموزش و پرورش نادیده گرفته می شود ، پس از مدتی بدون اینکه به فرهنگ و میهن خود دلبسته شوند ، به دنبال رویاهای خود در خارج از کشور هستند!

وی تأکید کرد: آموزش ما یکی از بال های خود را از دست داده است ، یعنی آموزش ، آموزش سلیقه هنری و ادبی جایی در این سیستم ندارد. با آن یک بالش پرواز می کنند ، اما پرواز وجود ندارد.

شعبانی با اشاره به تغییرات در کتاب درسی گفت: اخیراً برخی از درسهای خوب آموزشی از کتاب های کودکان حذف شده است ، به عنوان مثال آنها شعری از هافس حذف کردند و آن را با درسی که از طرف متخصصان شنیده می شود جایگزین کردند. کتاب های درسی معنی ادبیات را درک نمی کنند و نمی توانند ذائقه دانش آموزان را تولید کنند. در این سیستم ، همه چیز در تدریس ، به تعبیر خودشان ، در تدریس با رویکرد دینی تعمیم یافته است. آیا این جامعه نمی داند که بعد از این همه سال نتیجه برخی افراط گرایی مردود است؟

این شاعر خاطرنشان كرد: “به عنوان یكی از تلاش های ادبیات كودكان ، هیچ وقت نخواستم ناامید صحبت كنم. من عاشق این افراد ، تاریخ و فرهنگ آنها هستم.” من می خواهم که مسئولان ما به دنیای پس از بحران بیدار شوند و در همه زمینه ها به ویژه در زمینه های فرهنگ و آموزش تغییرات چشمگیر ایجاد کنند تا بتوانیم ذائقه و نیازهای هنری کودکان و نوجوانان کشورمان را برآورده کنیم. برای ایجاد توجه به مزایا و گزینه های خانواده ها و فرزندانشان هنگام نوشتن کتاب باید شرایطی ایجاد شود ، علاوه بر کتاب های درسی لازم و کتابخوانی در مدارس نیز باید در برنامه درسی گنجانده شود.

انتهای پیام