خلاءهای رسانه باعث خودسانسوری عکاسان می شود

به گزارش دانا نیوز این هنرمند به این موضوع توجه کرده است که بخش قابل توجهی از مخاطبان هنر موسیقی نوازندگان و سایر عوامل دست اندرکار عرصه موسیقی را نمی شناسند و به طور کلی توجه مخاطبان اغلب معطوف به خواننده یک اثری هنری است تا نوازندگان آن؛ کاوس صادقلو ـ عکاس ـ به همین انگیزه پیش تر نمایشگاهی از تصاویر هنرمندان عرصه موسیقی برپا کرده بود. 

او درباره ایده برگزاری این نمایشگاه که به سبب نمایش چهره هنرمندان عرصه موسیقی با عنوان «قاب های آهنگین» نام گذاری شده است و همچنین مشکلات عکاسی مطبوعاتی با دانا نیوز گفت وگو کرد. 

جمعِ این جمع می شود یک قطعه موسیقی

صادقلو با اشاره به اینکه ایده برگزاری این نمایشگاه از سال ۱۳۷۵ در ذهنش نقش بسته است گفت: مخاطبان موسیقی اغلب شناخت خوبی نسبت به خوانندگانِ موسیقی دارند اما با هنرمندانی که موسیقی را خلق و در گوش ما تاریخی اش می کنند آشنا نیستند. مجموعِ جمع نوازندگان ترانه سرایان تنظیم کنندگان سازندگان ساز و … اثری را خلق می کند که می شنویم و از آن لذت می بریم. 

این هنرمند که از سال ۷۵ تصاویر نمایشگاه «قاب های آهنگین» را عکاسی کرده به هدف خود از ثبت این تصاویر اشاره کرد و گفت: هدفم آشنا کردن مخاطب با چهره این هنرمندان بود؛ چراکه مخاطبان آثار بسیاری از این هنرمندان را شنیده اند اما با چهره آن ها آشنا نیستند. 

صادقلو با بیان اینکه این نمایشگاه در دو بخش کلی برپا شده است ادامه داد: تصاویر بخش نخست این نمایشگاه از کنسرت هایی بود که در تهران و تالارهای مختلف برگزار شده و بخش دوم نیز پرتره های هنرمندان بود؛ البته در این میان عکس چهره های شاخص نیز دیده می شد. 

این عکاس افزود: یک عکس پاناروما نیز که از اجرای گروه مهرورزان در تالار میلاد نمایشگاه بین المللی به ثبت رسیده در «قاب های آهنگین» به نمایش درآمده بود. 

کاربرد کیوآرکد برای پر کردن شکاف بین نسلی 

صادقلو با اشاره به نصب یک کیوآرکد روبه روی هر اثر گفت: هر کیوآرکد حاوی لینکی برای آشنایی مخاطبان با اثرِ هر هنرمند بود. این کاری بود که سعی کردم برای نزدیک شدن نسل جدید به چهره این هنرمندان انجام دهم.

رسانه به چهره خواننده ها بیشتر می پردازد؟ 

صادقلو چند سالی ریاست انجمن عکاسان مطبوعاتی را بر عهده داشته است؛ او می گوید نمایشگاه «قاب های آهنگین» را برای شناساندن چهره هنرمندان به نسل جوان تر برگزار کرده است. صادقلو در پاسخ به اینکه آیا در تصاویرها به چهره خوانندگان بیشتر پرداخته می شود؟ گفت: عکاسی رسانه تعریف مشخصی پیدا کرده و به همین سبب عکاس نمی تواند خارج از چهارچوب حرکت کند؛ چرا که محلی برای ارائه ندارد.

او با بیان اینکه نقش مخاطب و ارباب جراید در عکاسی رسانه ای بسیار پررنگ است ادامه داد: نقش ارباب جراید بسیار پررنگ است و عکاسی که برای یک وبسایت عکاسی می کند لاجرم باید آنچه که ارباب جراید یا مدیر آن بخش می خواهد را تصویر کند. همین امر عکاس را وادار می کند که بر اساس نوع کار خود به صورت مخاطب شناسی شده عکاسی کند. در همه جای دنیا می بینیم که کاری تخصصی در زمینه موسیقی اتفاق می افتد و آن کار تخصصی خروجی رسانه ای تخصصی نیز خواهد داشت. 

او افزود: ما در مطبوعات و رسانه خود چنین چیزی نداریم بر همین اساس گاهی عکاسان بر اساس ذوق و سلیقه و بر اساس ضمیر ناخودآگاه به سراغ ثبت تصویر خواننده می رود. از آن جا که عکاس برای مخاطب خاصی تصویربرداری می کند نهایتا چند تکنیک به کار برده می شود و انتهای آن می شود وبسایتی که ۴۰ عکس از آن بیرون می آید و غالبشان هم شبیه به هم هستند. 

این عکاس گفت: رسانه جای مناسبی برای ارائه کار عکاس مطبوعاتی به معنای واقعی نیست. خلاهایی در رسانه داریم که موجب خودسانسوری عکاسان می شود. مثلا در اجرای کنسرت کسی نیست که به عکاس بگوید از زاویه دید خودت عکاسی کن و بعد ادیتوری باشد که عکس ها را جمع آوری کند و سپس ارائه کند. به دلیل همین محدودیت ها عکاس فقط به دنبال ثبت تصاویر از چهره های شاخص حاضر در اجرا می رود و نمی تواند به صورت تخصصی به موضوع نگاه کند.

او در پایان گفت: تنها راه عکاسان این است که خود را محدود به رسانه یا روزنامه نکنند.

صادقلو هنرمند متولد سال  ۱۳۴۸ است. عکاسی را سال ۱۳۶۴ آغاز کرد و از اوایل دهه هفتاد نیز ضمن فعالیت در مطبوعات به عکاسی خبری و مستند مشغول شد. 

او به مدت ۱۶ سال عضو هیأت مدیره انجمن عکاسان مطبوعاتی ایران بود و ۱۲ سال نیز ریاست این انجمن را برعهده داشت.

نمایشگاه عکس «قاب های آهنگین» که آثار کاوس صادقلو از هنرمندان موسیقی است تا ۲۷ مهرماه ادامه داشت. این نمایشگاه در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران واقع در خیابان طالقانی خیابان موسوی شمالی بوستان هنرمندان واقع شده بود. 

افتتاحیه نمایشگاه عکس کاوس صادقلو ۱۹ مهرماه برگزار شد. 

انتهای پیام