آیا آب تهران قابل آشامیدن است
چه بخواهیم و چه نخواهیم آبی که از طریق سیستم آبرسانی شهری به ما می‌رسد نیاز به تصفیه آب دارد. چرا که هم در فرایند تهیه آب آشامیدنی و هم توزیع آن موادی وارد آب می‌شوند که آن را از حالت طبیعی خارج می‌کنند. چیزی که به آن آب سخت و یا آب آلوده می‌گویند. تهران شهر بزرگی است و مسلما آبرسانی به این جمعیت زیاد و فشرده کار سختی است. آلودگی آب تهران همواره یکی از معضلاتی بوده که ساکنین تهران با آن مواجه بوده‌اند. و گاها حتی اقدام به خرید آب هم کرده اند.
راهکاری که برای حل این معضل پیشنهاد می‌شود تصفیه آب لوله‌کشی است که در حال حاضر بین مردم رواج یافته است. آب تهران نیاز به تصفیه آب دارد. برای اینکه به لزوم تصفیه آب در تهران پی ببرید در این مقاله به مراحل تهیه آب آشامیدنی و تصفیه آب در تصفیه‌خانه‌ها پرداخته‌ایم و نکات جالب‌توجهی را آورده‌ایم که مطمئنا به جواب سوال‌های خود می‌رسید.
آب آشامیدنی چگونه تهیه می‌شود؟
آب آشامیدنی از چند راه تامین می‌شود. دو تا از منابع اصلی آب دریاچه‌ها و آب چاه‌ها یا همان آب‌های زیرزمینی هستند. این آب به صورت مستقیم قابل شرب نیست و دارای باکتری‌ها و جلبک‌ها و قارچ‌های فراوان است. البته آب‌های چشمه‌ها که از طریق نفوذ آب در تپه‌های شنی خودبخود تصفیه می‌شود کاملا قابل شرب است اما در تهران از این نوع چشمه‌ها نداریم . از این رو با استفاده از سیستم لوله‌کشی فشار قوی وارد تصفیه‌خانه‌ها می‌شود. تصفیه‌خانه‌های شهری عمدتا در ارتفاع بالاتری نسبت به شهر واقع می‌شوند تا بتوانند با صرف انرژی کمتر آب را به سطح شهر پمپاژ کنند.
مراحل تصفیه آب
در تصفیه خانه آب وارد قسمتی به نام بررسی کیفی آب ورودی می‌شود. در این قسمت کیفیت آب بررسی می‌شود. pH و غلظت و انواع مواد محلول در آن شناسایی می‌شوند تا برای تصفیه آن از روش‌های مختلفی برای تصفیه در نظر گرفته شود. سپس این آب از حفره‌های زیرزمینی شنی عبور می‌کند. این مرحله به ته‌نشینی مقدماتی هم معروف است.
این کار برای حذف مواد معلق در آب انجام می‌شود. در این مرحله مقداری از سختی آب هم کاسته می‌شود و وارد مرحله‌ای به نام هوادهی می‌شود. در این مرحله گازهای خطرناکی نظیر ترکیبات گوگردی و متان و آهن و منگنز که به صورت گاز یا فلز محلول وجود دارند از آب خارج می‌شوند و یا با ترکیب با هوا به صورت رسوب ته‌نشین می‌شوند.
مرحله‌ی بعدی انعقاد و لخته‌سازی است. در تصفیه‌خانه موادی که در برابر ته‌نشینی مقاومت می‌کنند را توسط فرایندهایی به صورت لخته از آب جدا می‌کنند. در نتیجه وارد مرحله کاهش سختی آب می‌شویم. برای نرم کردن آب محلول‌های خاصی را به کل آب اضافه می‌کنند و از طریق واکنش‌های یونی مقداری از سختی آب را کاهش می‌دهند.
در نهایت آب گندزدایی می‌شود. این کار با مواد ضدعفونی‌کننده نظیر کلر و یا قرار دادن آب در تابش مستقیم خورشید انجام می‌شود. (حوضچه‌های بزرگی که مستقیما زیر تابش خورشید هستند.) در نهایت آب وارد مرحله ذخیره‌سازی و توزیع می‌شود. در این مرحله هم مقداری کلر به آب اضافه می‌شود تا از بوی بد و همچنین رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها جلوگیری کند.
یک نکته مهم: با تمام این کارهای انجام شده همچنان آب آلوده است. آلودگی آب در تهران بیشتر هم هست چرا که با توجه به جمعیت بالا تمام این فعالیت‌ها با فشار بیشتر و در زمان کمتر انجام می‌شود و امکان حذف تمام آلاینده‌ها وجود ندارد.
تفاوت سختی آب در مناطق مختلف
می‌دانید که آب سخت هم برای سلامتی بدن و مخصوصا پوست و مو ضرر زیادی دارد. از این رو برای استفاده از این آب برای آشامیدن نیاز به تصفیه آب وجود دارد. با تصفیه آب لوله کشی می‌توان این سختی را در حد استاندارد نگه داشت. سختی آب عمدتا به دلیل وجود گازهای حل شده در آب، جامدات معلق، مواد تشکیل‌دهنده‌ی رسوب و علی‌الخصوص کربنات کلسیم می‌باشد.
به آمار سختی آب در تهران و سایر شهرهای ایران توجه کنید: شهر سختی آب به ppm
تهران 350 تا 700
سنندج 270
بوشهر 600
ارومیه 92
سمنان 680
تبریز 247
قم 640
در نظر داشته باشید که سختی مجاز برای نوشیدن تا 500 ppm می‌باشد. یعنی در حال حاضر می‌توان گفت آبی که در اکثر مناطق تهران و برخی شهرها مانند بوشهر و قم مصرف می‌شود عملا برای سلامتی مضر است. اثرات استفاده از آب سخت در دراز مدت جبران‌ناپذیر است و بهتر است مراقب خودتان باشید.
یک تست ساده انجام بدهید. می‌دانید که آب سخت باعث می‌شود صابون به خوبی کف نکند. اگر احساس می‌کنید آب خانه شما در چنین وضعیتی است شما حتما به یک دستگاه تصفیه برای تصفیه آب لوله‌کشی نیاز دارید.
راهنمای خرید بهترین دستگاه تصفیه آب در تهران
حالا که با آلودگی آب تهران و سختی موجود در آن آشنا شده‌اید پیشنهاد می‌شود از یک دستگاه تصفیه آب مناسب و باکیفیت استفاده کنید تا با خیال راحت از آب آشامیدنی استفاده کنید. اما کدام دستگاه تصفیه آب در تهران بهتر جواب می‌دهد؟ برندهایی مانند سافت واتر و سی سی کا جزو شناخته‌شده‌ترین برندها در زمینه تولید دستگاه‌های تصفیه آب می‌باشند. دستگاه‌های این دو برند آبی سالم و بدون هر گونه مواد اضافی و با سختی مناسب در اختیار شما قرار می‌دهند که می‌توانید بدون نگرانی از آن استفاده کنید.
در خرید دستگاه تصفیه آب حتما به بازده و میزان کارایی آن دقت کنید. نوع روش تصفیه و همچنین تعداد فیلترها هم در کیفیت تصفیه تاثیر دارند که پیشنهاد می‌شود به آنها دقت کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با کارشناسان رادگستر نوین مشورت کنید تا بهترین دستگاه را متناسب با شرایط خود انتخاب کنید تحقیقات مستقل روزنامه جام‌جم نشان می‌دهد آب تهران از نظر آلاینده «نیترات»، بجز یک منطقه از پایتخت، آب دیگر مناطق دارای استاندارد قابل قبولی است.
شایعات متعدد درباره سلامت آب تهران از ماه ها قبل در کانون توجه رسانه ها و برخی مقامات پایتخت بوده است، به گونه ای که یک عضو شورای شهر تهران دو ماه قبل با اعلام آلوده بودن آب پایتخت به نیترات خواستار تشکیل کمیته اضطراری برای بررسی کیفیت آب تهران شده بود. وزیر بهداشت نیز مدتی قبل از خارج کردن چند حلقه چاه از شبکه آب تهران به دلیل بالابودن میزان نیترات آن از حد مجاز خبر داده و به شهروندان تهرانی نسبت به سلامت آب اطمینان داده بود.
با توجه به اظهارات بعضا متناقض و گمانه زنی های مختلف پیرامون وضعیت آلاینده نیترات در آب تهران که غالبا بدون ارائه اعداد و ارقام نمونه برداری شده مطرح می شود، روزنامه جام جم در یک تحقیق مستقل، با نمونه برداری از آب ده نقطه مختلف در شهر تهران و آزمایش این نمونه ها در آزمایشگاهی معتبر به بررسی علمی مقدار نیترات موجود در آب تهران پرداخت.
روزنامه جام جم در تحقیقات خود صرفا به سنجش عامل «نیترات» در نمونه های خود و مقایسه آن با استانداردهای ملی و جهانی پردا خته و از سنجش دیگر عوامل فیزیک وشیمیایی و آزمایش های میکروبیولوژیک و بیولوژیک صرف نظر کرده است.
نتایج این آزمایش نشان می دهد براساس استانداردهای تعیین شده از طرف سازمان جهانی بهداشت (WHO) و همین طور استانداردهای اعلام شده از طرف موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران از 10 نمونه آب نمونه برداری شده در تاریخ چهارم آذر، مقدار نیترات در سه نمونه آب تهران، نزدیک به 50 میلی گرم بر لیتر (به عنوان حد استاندارد مجاز برای آلاینده نیترات در آب آشامیدنی) بوده که یکی از آنها در مرز و اندکی بالاتر از حد مجاز به مقدار 51.8 میلی گرم بر لیتر بوده است.