بازیگران مشهور گیوه می پوشند؟

هنوز در روستاها مردم لباس محلی بر تن می‌کنند

سبک لباس پوشیدن آدم‌ها چیزی فراتر از مد و استایل به‌شمار می‌رود. ویژگی‌های فرهنگی، آب‌وهوایی، تاریخی و هنری در شکل گرفتن سبک لباس سنتی شهرهای مختلف تاثیر داشته. این روزها برای دیدن لباس سنتی ایرانی باید به روستاها یا شهرهای کوچک سر بزنیم. می‌توانیم در عکاسی لباس‌ های سنتی را بپوشیم و با آنها عکس بگیریم. برای خرید بهترین گیوه برای مردان بیشتر تحقیق کنید.

گاهی هنرمندان با پوشیدن لباس محلی ما را غافلگیر می‌کنند، مثل جشنواره حافظ سال ۱۳۹۸ که در آن بعضی از بازیگران با لباس سنتی بلوچی و کردی به مراسم آمدند. بعضی‌ از طراحان پوشاک هم در طراحی مانتو و لباس‌های دیگر از المان‌های لباس محلی بهره می‌برند.

آشنایی بیشتر با لباس مناطق مختلف و دیدن عکس‌های آنها خالی از لطف نیست. در این مطلب از دیجیاتور به منطقه‌های مختلف سرک می‌کشیم تا ببینیم مردم در گذشته چه مدل لباسی به‌تن می‌کردند و این لباس‌ها چه ترکیب رنگ و نوع دوختی داشتند. از بین شهرهای مختلف، چند منطقه را انتخاب کرده‌ایم، بنابراین،‌ اگر شهرتان در این فهرست نبود، شما از لباس محلی‌تان برای ما بنویسند.

انواع لباس محلی در کشور

لباس سنتی بلوچی

گاهی لباس خیلی فراتر از پارچه‌ای برای پوشیدن است، و این نکته درمورد لباس سنتی سیستان و بلوچستان کاملا صدق می‌‌کند. خیلی‌ها باور دارند لباس بلوچی گران ترین لباس سنتی ایرانی است. در چند سال گذشته سوزن‌دوزی‌های بلوچی طرفدار بیشتری پیدا کرده‌اند و لوازم جانبی بلوچی را در فروشگاه‌های زیادی پیدا می‌کنید.

 گیوه های مردانه اسرین کالا از بهترین کیفیت برخوردار میباشد با قیمت مناسب.

لباس مردم سیستان و بلوچستان، به‌ویژه لباس زنان، از طرح‌های اصیل ایرانی الهام گرفته و محدود به یک رنگ خاص نیست. بعضی از محققان سوزن‌دوزی سیستان و بلوچستان را شبیه نقش سنگ‌نگاره‌های تاریخی می‌دانند. البته لباس محلی طایفه‌ها و شهرهای مختلف این استان کمی با هم فرق دارند، اما کلیت لباس آنها یکی‌ست.

لباس بلوچی مردانه اغلب سفید است و شامل شلواری‌ست گشاد در کنار پیراهنی بلند، عرقچین و دستاری که دور سر می‌پیچند. لنگی هم به نام پتو دور خودشان می‌پیچند. لباس بلوچی زنانه برش‌های مشابهی دارد، با این تفاوت مهم که به رنگ‌های شاد و متنوع دوخته می‌شود و سوزن‌دوزی هنرمندانه‌ای دارد.

البته ارزشمندی و قیمت بالای لباس بلوچی فقط به‌خاطر سوزن‌دوزی نیست؛ الیاف ابریشمی که در بافت لباس به‌کار می‌رود، ارزشش را چند برابر کرده. آنها چادری به‌نام دولاق دارند، روبنده، کلاه، دستمال یا چارقد هم برای پوشاندن سر به‌کار می‌برند. قبا، جلیقه، دامن گشادی به اسم تمبو و پیراهنی بلند که از دو طرف چاک دارد، کامل‌کننده‌ لباس آنهاست. بخش دیگر لباس بلوچی، سوزن‌دوزی‌‌ای است که از پا تا زیر زانو را می‌پوشاند و اسمش چاقچور است. سرپوش زنان جوان به رنگ‌های شاد است و زنان مسن‌تر رنگ تیره را برای سرپوش ترجیچ می‌دهند.

لباس سنتی کردی

پوشش کردها یکی از قدیمی‌ترین و قشنگ‌ترین لباس های سنتی ایرانی است. لباس کردی در شهرهای مختلف تفاوت‌های جزیی دارد، ولی ساختار اصلی آن شبیه هم است. پژوهشگران موارد مشابهی بین لباس سربازان و سرداران مادر در نقش‌برجسته‌های دوره هخامنشی و لباس کردی پیدا کرده‌اند که قدمت این لباس سنتی را نشان می‌دهد.

برای پوشاک کردی مردانه چوخه، شلوار، دستار، شال کمر، فرنجی و کلاه می‌دوزند. لباس زنانه‌ کردی تیره نیست و رنگ‌های خیلی شادی دارد، درست شبیه به طبیعت آن منطقه. آنها حتا در مراسم عزاداری لباس مشکی به‌تن نمی‌کنند. این لباس‌ها از جنس تور، حریر، ساتن و مخمل دوخته می‌شوند. پارچه‌ها با انواع سنگ‌دوزی، سرمه‌دوزی، پولک‌دوزی، منجوق‌دوزی و ملیله‌دوزی تزیین می‌شوند.

آنها روی پیراهن نیم‌تنه‌ می‌پوشند و دور کمرشان شال می‌بندند. قد پیراهن که به آن کراس می‌گویند و از پارچه‌ گران‌قیمت انتخاب می‌شود، بلند است و گشاد دوخته می‌شود. روسری یا دستار معمولا ملیله‌دوزی شده، اما ممکن است به‌جای آن کلاو یا کلاه سر کنند. آن را با گلابتون یا پولک طلایی تزینن می‌کنند. یک ریسه نیم پهلوی یا قطاره از کلاو آویزان می‌شود و با هم روی سر محکم می‌شود. شلوار یا درپه روی ساق‌ها آزاد و روی مچ پا تنگ می‌شود.

لباس سنتی گیلکی

لباس زنان گیلان یکی از شادترین لباس‌ های سنتی ایرانی به‌حساب می‌آید و مثل طبیعت این منطقه خوش آب‌ورنگ به‌نظر می‌رسد. لباس محلی منطقه‌های مختلف گیلان تفاوت‌های جزیی دارد، مثل لباس‌ قاسم‌آبادی، تالشی و رسوخی. اما دامن‌های پرچین و جلیقه‌هایی که با پولک‌دوزی تزیین شده‌اند، در همه آنها مشترک است. این دامن‌ها مشخصه‌ لباس محلی گیلکی‌ هستند و با ظریف‌کاری، سوزن‌دوزی و منجوق‌دوزی تزیین می‌شوند.

بالاپوش یا پیراهن در دو طرف چاک دارد و با یراق‌دوزی و چرخ‌دوزی روی آن کار می‌شود. نمونه‌های ابریشمی پیراهن را برای عروسی بر تن می‌کنند. جلیقه یکی دیگر از لباس‌های زنان گیلک است که گاهی جلو باز است، یا ممکن است سه دکمه باشد. به دامن‌های کوتاه گرد تومان و به دامن‌های بلند دراز تومان می‌گویند. رنگ‌های شاد لباس سنتی گیلان گذشته از زیبایی، نقش اجتماعی زنان را هم نشان می‌داده، مثل شلیته‌ سفید که دختران دم بخت می‌پوشیدند. چادر شب یا چادر شو هم هنگام کار برای آنها مفید واقع می‌شد.

لباس سنتی ابیانه

در مکان زیبایی مثل ابیانه توقع دارید پوشاک شاد و رنگارنگی ببینید. ناامید هم نخواهید شد، چراکه لباس مردم پر از رنگ و طرح است. درواقع لباس سنتی ابیانه به‌خاطر ویژگی‌های منحصربه‌فردی که دارد، ثبت ملی شده و بین زیباترین لباس های سنتی ایرانی قرار گرفته. زنان این روستای تماشایی، هیچ‌وقت رنگ مشکی نمی‌پوشند و چارقدهای گل‌دار را از خودشان دور نمی‌کنند. چارقدهای زمینه سفیدی که با گل‌های خوش‌رنگ پوشیده شده‌اند، لباس سنتی ابیانه را از شهرهای دیگر متمایز می‌کند. آنها روی چارقد سربند گره می‌زنند و زیر آن عرقچین قرمز می‌پوشند. در مراسم عروسی عرقچین را با نقره تزیین می‌کنند تا باشکوه‌تر به‌نظر برسد.

پیراهنی که زنان ابیانه می‌پوشند، راسته و گشاد است. قد آن تا بالای زانو دوخته می‌شود و  پایین آن با سوزن‌دوزی تزیین می‌شود. روی پیراهن یل به‌تن می‌کنند که همان کت است و بیشتر از پارچه‌ ترمه انتخاب می‌شود. شلیته پرچین نواردوزی شده و جوراب دست‌بافت پنبه‌ای لباس آنها را کامل می‌کند. چادرشب هم دست‌بافت خود زنان است. چادر شب دختران جوان به رنگ زرد است، ولی مسن‌ترها قرمزش را سر می‌کنند. مردان ابیانه شلوار سیاه و سفید گشاد می‌پوشند، جلیقه دارند و کلاه پشمی سر می‌کنند. مردان گیوه دست‌بافت خودشان را به پا می‌کنند. شال کمر آنها را زنان می‌بافند.

لباس سنتی آذربایجان شرقی

لباس محلی آذربایجان شرقی مثل هر منطقه‌ای از فرهنگ و تاریخ آن الهام گرفته است. در گذشته سه سبک لباس محلی شهری، روستایی و عشایری می‌پوشیدند، اما اکنون در شهرها لباس محلی نمی‌بینید. لباس محلی آذری برای زنان و مردان سه بخش سرپوش، تن‌پوش و پاپوش را دارد. در پوشاک زنان آذری سرپوش، چارقد، پیشانی‌بند، پیراهن و روپوش دیده می‌شود. لباس‌ها زمینه روشن دارند و در آنها طرح گل دیده می‌شود. لباس زنان در دوره زندیه بیشتر از زمان‌های دیگر تزیین داشته و از پارچه‌ زربافت در تهیه‌ آنها استفاده می‌شده.

زنان پیراهن بلند با یقه گرد می‌پوشند که چین‌دار است. چارقد یا روسری به رنگ شاد است و اندازه بزرگی دارد. به پیراهن یقه گرد کوینک، به دامن بلند،تومان و به کتی که با مخمل یا ترمه دوخته می‌شود، یل می‌گویند. جلیقه و شلیته هم جزو بخش زنانه لباس محلی آذری‌ به‌حساب می‌آید. به لباس محلی مردان دوزملی آرغالیخ می‌گفته‌اند. لباس مردانه شامل شلواری‌ست که از بالا گشاد و در ساق پا تنگ می‌شود. نیم‌تنه آنها از کمر به پایین شبیه دامن می‌شود. اما آن‌چه تنوع زیادی دارد، کلاه مردان است که مدل‌ و سبک متفاوتی دارد.

مدل لباس محلی بختیاری در طرح ها و رنگ های چشم نواز

در این مطلب تصاویری از انواع مدل لباس محلی بختیاری با زیباترین طرح و رنگ ها مخصوص خانم ها و دختران جوان را مشاهده خواهید کرد. در این مطلب تصاویری از انواع مدل لباس محلی بختیاری زنانه و دخترانه با زیباترین طرح و رنگ ها را در اختیار شما همراهان عزیز و گرامی قرار داده ایم که امیدواریم این طرح ها مورد توجه تان قرار بگیرند.

لباس بختیاری از انواع لباس های زیبای محلی می باشد که در انواع طرح و رنگ های مختلف موجود است همچنین این لباس شامل سرپوش و تن پوش و پاپوش می باشد و زنان و دختران بختیاری برای داشتن ظاهری منحصر به فرد از همه اجزای لباس های محلی خود در مکان های مختلف استفاده می کنند. لباس های محلی نشان دهنده فرهنگ هر منطقه از ایران می باشند و اغلب استان ها و شهرهای ایرانی دارای لباس های محلی با طرحی خاص هستند. در مطالب قبلی لباس کردی و لباس لری و لباس شمالی را مشاهده کردید در ادامه انواع طرح های لباس بختیاری را پیش رو خواهید داشت.

طرح های لباس بختیاری

سرپوش های بختیاری در دو طرح مینا و لچک موجود می باشند که مینا روسری بزرگ مستطیل شکل می باشد که زنان بختیاری این روسری را به همراه لباس محلی خود می پوشند. مینا دارای جنسی حریر است و در انواع رنگ های زیبا و جذاب موجود می باشد.

لچک کلاهی است که برای تزیین آن از مروارید و سنگ و پولک و سکه های قدیمی استفاده می گردد و در بین طرح های لچک کلاهی که در تزیین آن از سکه های قدیمی استفاده می شود رایج تر می باشد و به آن لچک ریالی گفته می شود لچک در زیر مینا پوشیده می شود.

تن پوش زنان بختیاری شامل جومه و جلیقه است. جومه پیراهنی می باشد که بلندی آن تا روی زانو می رسد و از دو طرف دارای دو چاک بلند است همچنین برخی از جومه ها نیز به صورت بدون چاک دوخته می شوند. بالا تنه و دامنی که به همراه جومه مورد استفاده خانم ها قرار می گیرد باید بدون چین و صاف باشد. جلیقه به صورت نیم تنه دوخته می شود و دارای جنس مخملی است و این طرح لباس روی پیراهن پوشیده می شود.

پاپوش شلوار یا دامنی است که دارای چین می باشد و فاقد پاچه است. این نوع شلوار پایین تنه خانم ها را به صورت کامل می پوشاند و برای محکم کردن آن نیز از یک بند یا طناب به دور کمر استفاده می گردد و جنس شلوار از مخمل است.

پیراهن گلدار بختیاری

در این بخش با انواع مدل لباس محلی بختیاری آشنا شدید که امیدواریم این طرح ها با سلیقه شما همراهان عزیز و همیشگی مطابقت و همخوانی داشته باشند. برای استعلام قیمت گیوه ترب به سایت این شرکت مراجعه کنید.

رابطه بازیگران با صنایع دستی

مهتاب کرامتی در پاسخ به پرسش خبرنگار ما مبنی بر بهره گیری از صنایع دستی در چیدمان منزلش گفت:

من اصولاً آدمی هستم که علاقه بسیار شدیدی به انواع هنر، بویژه  صنایع دستی دارم و برای خودم کلکسیونی تشکیل داده ام که جای جای منزلم را در بر گرفته است و از این بابت خیلی خوشحالم.کرامتی همچنین به جنبه دیگری از استفاده از صنایع دستی در منزل اشاره کرده و اضافه می کند:(( بارها شده که تأثیر روانی این آثار زیبا را احساس کرده ام. خیلی وقت ها به دلایلی غمگین بوده ام اما وقتی ناخود آگاه چشمم به این زیبایی ها می افتد، روحیه می گیرم و احساس شعف درونی می کنم.

معتقدم بار روانی این هنرها بر جان آدمی، بسیار بیشتر از هر مزیت دیگر آن است. این صنایع به اندازه ای زیباست که هیچ گاه غبار کهنگی به خود نمی گیرد و هر چه قدر که نگاهشان کنی، از تماشایشان سیر نمی شوی و این است ذات هنر متعالی که هیچ گاه از بین نرفته و با پیشرفت انواع تکنولوژی در زندگی امروز بشر، باز همان تازگی و طراوت همیشگی خود را داشته و دارند.

رضا عطاران در پاسخ به سوال ما مبنی بر جایگاه صنایع دستی در زندگی امروزش اینگونه پاسخ می دهد:

من چون اصالتاً متعلق به شهرستان هستم، از همان زمان کودکی با برخی از صنایع دستی آشنا شدم بنابراین خیلی هم با این هنر زیبا،بیگانه نیستم.بعدها که برای تحصل و کار به تهران آمدم فرصت شناختن گونه های دیگری از این صنایع دستی برایم راحت تر شد. من علاقه زیادی به صنایع دستی دارم و تا جایی که بتوانم از این صنایع دستی در خانه ام استفاده می کنم به شکلی که خانه من الان بیش از آن که یک خانه مدرن و امروزی باشد، بیشتر وسایل تزئینی و دیوارهایش با صنایع دستی پر شده است.

بهنوش بختیاری  در پاسخ به سوال ما مبنی بر میزان استفاده از صنایع دستی در زندگی خود می گوید:

من هم به مانند خیلی های دیگر به این صنایع علاقمندم.از زمان کودکی ، با این صنایع آشنایی داشتم و حتی در برهه ای از زندگی ام خیلی تلاش کردم تا وارد این کار شوم.باید اعتراف کنم کار خیلی خیلی سهتی هست که حوصله، دقت و ایده های مبتکرانه بسیاری را می طلبد.

هنرمندانی که به کار صنایع دستی مشغولند، واقعاً کارهای بزرگی انجام میدهند و این حیف است که آنها حتی برای حق بیمه خود مشکلاتی داشته باشند چرا که به واسطه خلق این میزان زیبایی، نباید فکر و ذهن خود را درگیر و مشغول امور طبیعی و اولیه ای چون بیمه کنند. امیدوارم پرداختن به این امور از سوی هنرمندان این شاخه، زیبایی و ظرافت های موجود در کارشان را تحت الشعاع خود قرار ندهد. در پایان او گفت تا جایی که بتوانم و وقت داشته باشم از آثار صنایع دستی خریداری می کنم و علاقمندم که در نوع لباس پوشیدن خودم هم تابع این هنرهای زیبا باشم.