روشی جدید برای کاهش خطر سکته مغزی

این بیماری در حالی که تهدید کننده زندگی نیست، خطر ابتلا به حمله ایسکمیک گذرا (TIA) یا سکته مغزی را تا پنج برابر افزایش می‌دهد.

مطالعه جدیدی که در ۲۷ آگوست در مجله اروپایی قلب و عروق پیشگیرانه منتشر شد، چهار عامل خاص را نشان می‌دهد که می‌تواند پیش بینی کند که کدام بیماران دچار فیبریلاسیون دهلیزی خواهند شد. این‌ها شامل سن بالاتر، فشار خون دیاستولیک بالاتر و مشکلات مربوط به هماهنگی و عملکرد حفره سمت چپ بالای قلب است.

این تیم در ادامه ابزاری آسان برای پزشکان ایجاد کردند تا در عمل از آن استفاده کنند تا افراد در معرض خطر را شناسایی کنند؛ و آن‌ها امیدوارند که این به تشخیص و درمان بیماران بیشتر کمک کند و خطر سکته‌های بعدی را کاهش دهد.

پروفسور واسیلیوس واسیلیو، محقق ارشد، از دانشکده پزشکی نورویچ UEA و مشاور افتخاری قلب و عروق در بیمارستان دانشگاه نورفولک و نورویچ، گفت: تشخیص افرادی که در معرض خطر بالا هستند و احتمال بیشتری برای ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی دارند بسیار مهم است.

این به این علت است که برای کاهش خطر سکته‌های بعدی نیاز به درمان خاصی با دارو‌های ضد انعقاد دارد که معمولاً به عنوان رقیق کننده‌های خون شناخته می‌شوند.

بیمارانی که دچار سکته مغزی شده‌اند معمولاً تحت بررسی‌های متعددی قرار می‌گیرند تا علت سکته را مشخص کنند، زیرا این می‌تواند بر درمان طولانی‌مدت آن‌ها تأثیر بگذارد.

این تحقیقات شامل پایش طولانی مدت ریتم قلب با یک دستگاه کوچک قابل کاشت به نام ضبط حلقه و سونوگرافی قلب به نام اکوکاردیوگرام است.

تیم تحقیقاتی داده‌هایی را از ۳۲۳ بیمار در سراسر شرق انگلستان، که در بیمارستان دانشگاه کمبریج تحت درمان قرار گرفته بودند، جمع‌آوری کرد که سکته مغزی بدون علت مشخصی داشته‌اند. آن‌ها سوابق پزشکی و همچنین داده‌های پایش طولانی مدت ریتم قلب را تجزیه و تحلیل کردند. آن‌ها همچنین اکوکاردیوگرام آن‌ها را مطالعه کردند.

پروفسور واسیلیو گفت: ما تعیین کردیم که چند نفر از این بیماران تا سه سال پس از سکته مغزی دچار فیبریلاسیون دهلیزی شده اند و در ادامه یک ارزیابی کامل انجام دادیم تا مشخص شود آیا پارامتر‌های خاصی وجود دارد که با شناسایی فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط است یا خیر.

ما چهار پارامتر مرتبط با ایجاد فیبریلاسیون دهلیزی را شناسایی کردیم که به طور مداوم در بیماران مبتلا به این آریتمی وجود داشت. سپس مدلی را توسعه دادیم که می‌تواند برای پیش‌بینی اینکه چه کسی فیبریلاسیون دهلیزی را در سه سال آینده نشان می‌دهد و بنابراین در معرض خطر سکته‌ی دیگر در آینده است، مورد استفاده قرار گیرد.

وی افزود: این ابزار بسیار آسانی است که هر پزشکی می‌تواند در عمل بالینی از آن استفاده کند؛ و به طور بالقوه می‌تواند به پزشکان کمک کند تا درمان هدفمندتر و مؤثرتری را برای این بیماران ارائه دهند، در نهایت با هدف جدا کردن افراد در معرض خطر بالاتر این آریتمی که می‌توانند از نظارت طولانی مدت ریتم قلب و ضد انعقاد زودتر برای جلوگیری از سکته مغزی در آینده بهره‌مند شوند.

این تحقیق توسط دانشگاه شرق آنگلیا با همکاری بیمارستان‌های دانشگاه کمبریج NHS Foundation Trust، West Suffolk Hospital NHS Foundation Trust، دانشگاه کمبریج، بیمارستان دانشگاه نورفولک و نورویچ و دانشگاه نیوکاسل هدایت شد.

این مطالهات با عنوان “فیبریلاسیون دهلیزی در سکته آمبولیک منبع نامشخص: نقش تصویربرداری پیشرفته از عملکرد دهلیز چپ” در مجله اروپایی قلب و عروق پیشگیرانه منتشر شده است و به طور همزمان در کنفرانس انجمن قلب و عروق اروپا که در ۲۵ تا ۲۸ اوت در آمستردام برگزار شد ارائه شده است.