سرنوشت زینب در انتظار دختران روستا‌های تشنه

طی روزهای گذشته ، یک کودک کشته شده و یک کودک دیگر نیز در شهر گانتو مثله شده است. ولسوالی که نمونه بارزی از فقر و تمرکز بر گذشته است ، بنابراین اگر همه بی تفاوتی در این ایالت ذکر شود ، در طی دهه ها لیستی از مشکلات نوشته خواهد شد که بسیاری از آنها بهبود نیافته است.

داستان درگذشت زینبی پارگاهوما به یکی از مشکلات زیادی برمی گردد و به نظر می رسد وی حاضر به حل آن نیست. زینبی امروز در کنار خانواده بود ، اگر این خط لوله در طول رودخانه سرباز برای هفت سال گذشته حفظ شده بود یا اگر جابجا شده بود.

زینبی پرگاهوما ، دختر 8 ساله ای که در اتاق “سابق” در روستای جکیگیر ، در استان های شیشه و بلغستان زندگی می کند ، پاسخ های بسیاری دریافت کرده است. در دهکده ای که او زندگی می کند ، مانند سایر کودکان و زنان این روستا ، برای گرفتن آب به سمت رودخانه دوید ، اکنون او آن را سیراب کرد و زندگی خود را از “زینبی” نجات داد. به نظر می رسد سرنوشت این دختر 8 ساله که پس از سقوط و بی دقتی مجدداً عزیزش را از دست داد ، اکنون به سرنوشت این دختر بستگی دارد. اگر این انتقال صورت نگیرد ، بسیاری از پشه ها در آن رودخانه فرو می روند.

تاریخچه انتقال خط لوله چیست؟

آب آشامیدنی با لوله ای در بیست کیلومتری این روستا در اختیار روستای جکیگیر قرار می گیرد. رحما هماما ، شهردار روستا گفت: یک خط لوله 20 کیلومتری برای تأمین آب آشامیدنی ژاکلین ساخته شده است که حدود 20 سال است در جریان است. آبرسانی روستا به سطح اجرایی رسیده است. اما مشکل اصلی این است که بخش هایی از این خط لوله از رودخانه سرباز عبور می کند که حدود 100 تا 120 متر با آن فاصله دارد .این یک آبراه کوچک نیست ، رودخانه بسیار بزرگ است.
وی با توجه به سرریز دریاچه از رودخانه و مشکلاتی که برای مردم جکیگیر ایجاد کرده است ، گفت:
به نظر می رسد سرنوشت زینبیب در این روزهای گذشته کمبود داشته است. دیر یاگیگیر گفت: “این خروج ها معمولاً هر چند ماه اتفاق می افتد و تنها راه متوقف کردن این کار ، خارج کردن خط لوله از رودخانه است.”

سرنوشت زینباب بر دیگران

وی با بیان اینکه هایما آب رودخانه را تأمین کرده است ، گفت: تنها راه حل این است که رودخانه از رودخانه خارج شود و پل موجود را قطع کند. در غیر این صورت ، طبق معمول ، هر دو یا سه ماه یکبار آبرسانی به روستا قطع می شود و دختری با “زینبین” به رودخانه می رود و سعی می کند آب بنوشد. اکنون خانواده باید زنده بمانند. اکنون احمقانه خانواده زینب بسیار کم است یا بهتر است که آنها بسیار ناراحت هستند. “اگر این مشکل حل نشود ، ما هنوز خواهیم دید که چه اتفاقی برای زینب افتاده است.”

من از دهکده جکیگگیر دهری شنیده ام که مشکل از مدت ها قبل در بین اهالی این روستا بوده است و اینکه اداره دهکده برای پاسخ به این سؤال که فقیر بودن روستاییان است اقدامی نکرده است. آیا اولین اداره دهکده باید این مشکل را حل کند یا آب بدن؟ جدا از این ، وی گفت ، ما ارتباطات لازم را برای فرماندار و اداره آب انجام داده ایم. امروز کار نکرد این در گذشته مشکلی ایجاد شده است ، اما من 7 سال است که مشکل آبرسانی برای این روستا را دارم. “افراد مبتلا به این مشکل کار نمی کنند و کار نمی کنند.”

وی ادامه داد: “فکر می کنم رسیدن از رودخانه به پل خیلی طولانی طول می کشد ، یا این یک کار عالی است که در هفت سال انجام نشده است. چیزی 100 متر یا بیشتر از کنار رودخانه ، باور کنید انتقال این صد متر یک روند طولانی نیست. “در طول این سالها ، همه کمبود آب از همان منطقه که در آن خط لوله جریان داشته است آمده است.”

داستان تکراری تلخ

به نظر می رسد هنوز هم کمبود آب یا آبرسانی برای روستاهای سیویستا و بالکان وجود دارد. فعال اجتماعی محلی نایر برژزیهی برای نامگذاری “زین بورگوراما” به توییتر رفت و از هفت کودک دیگر زیر 15 سال به عنوان آخرین قربانیان غرق شدن کودکان در رودخانه نام برد تا آب خانواده هایشان را تأمین کند. همه آنها سرنوشتی مشابه زینب داشتند و با بچه هایی که توسط باندها مورد حمله قرار می گرفتند متفاوت بودند.

طی روزهای گذشته ، پسری هشت ساله در شیشین و بلوچستان با ضربات چاقو به قتل رسیده است. چند روز پس از قطع آب در روستای هاتگوت ، امیر عزیز به همراه مادرش برای شستن لباس خود به رودخانه رفت. دست امیر عزیز قطع شد. شاید اگر مادرش و سایر زنان کنار رودخانه به موقع به او كمك نمی كردند ، او امروز به جای قطع شدن ، درگذشت. همین اتفاق در سال گذشته رخ داد که حوا 10 ساله و یکی از دستان وی قطع شد. Bonzeshihi در توییتر گفت: “حوادث مشابه رخ داده است.”